Կար մի մարդ, որը չի սիրում բնություն: Նրա մայրիկն ու հայրիկը նեղված էին, որ իրանց երեխեն չի սիրում բնություն: Նրանք մտածեցին ինչու չտանել երեխային <<Ելակների ծառերի անտառը>> այնտեղ նա կկարողանա սիրել բնությունը: Մի օր նրանք գնացին անտառ և թողնեցի նրան այնտեղ մենակ, մայրիկն ու հայրիկ ասացին, որ գնում են փայտ հավաքել, երեխեն նստած փոքրիկ տանը սպասում էր հայրիկին և մայրիկին անցավ մեկ ժամ, երկու ժամ, իսկ մայրիկն ու հայրիկը չէին գալիս, նա ուզեցավ ուտել և գնաց խոհանոցին նայեց և տեսավ, որ ուտելիք չկա: Նա նեղացած գնաց դուրսև տեսավ ինչքան այնտեղ սիրուն է, ինչքան մաքուր օդ է: Նա քայլում էր, քայլու և հասկանում էր ինչքան վատ էր անում, որ չէր սիրում բնությունը, անցավ ժամանակ և նա տեսավ մայրիկին և հայրիկին:
